Licht

Ze zijn klein. ’s Nachts neemt hun moeder hen mee naar haar laboratorium. Blote voeten, slaperige ogen – potjes vol uranium schijnen hen zacht, zwak tegemoet. Niet veel later sterft ze. Noodgedwongen wordt de tweeling uit elkaar geplaatst. Bang om afscheid van elkaar te nemen, bouwen Hannah en Thomas Jáchymov een stad in hun hoofd. Één lijf, bloed, kop: één geheugen, één stad. Om naartoe te vluchten, om zich aan elkaar vast te klampen nu dat niet meer kan.

Vijftien jaar later. Donderdagnacht. Een willekeurige. Waar zonet een meisje uit de goot omhoog gekropen is, kotsend van een of ander themafeest, met een paardenkop. Een jongen. Raapt d’r, schraapt d’r van de stoep. Voor een geheugenexperiment. Om te kijken of het mogelijk is een trauma te verwijderen door het te bestralen zoals een tumor. Het uiteindelijke doel: totale zorgeloosheid. Een wereld zonder herinneringen, zonder geschiedenis. Alleen is het meisje Hannah en de jongen Thomas.

Licht springt heen en weer tussen verbeelding en werkelijkheid. Poëtisch en rauw. Een beetje Hard-boiled wonderland en het Einde van de Wereld, een beetje Eternal sunshine of the spotless mind. Over wat Marie Curie ooit ontdekte, maar waar de tijd ons brengt. Over het behoud van het schone, terwijl de geschiedenis je op de hielen zit. Wat licht was, wordt zwart. Wat mooi was, komt in verkeerde handen. Wat hoop was, brandt alles kapot.

TEAM

Regie Marieke Dijkwel Spel Sofieke de Kater, Marc Stoffels
Decor en kostuums Dymph Boss Techniek Florian Oele
Fotografie Dayna Casey