Vis

Voor haar achtste verjaardag krijgt Anna een grote bak vol water en vissen, waar ze in kan zwemmen. Het moet een vrolijk feest worden, maar zoals zo vaak heeft Anna het gevoel dat het niet echt om haar gaat. Nog steeds is Mees erbij, haar tweelingbroer die gestorven is bij de geboorte. Zoals Anna zegt: ‘Domme-dode-mijn-schuld-Mees’.
Anna trekt zich terug in haar eigen wereld, waarin ze dicht bij haar broer kan zijn, maar waarin ze ook probeert om te gaan met het verlies en het gevoel verantwoordelijk te zijn voor zijn dood. Op magische wijze voelt ze zich aangetrokken tot het water en de vissen. Als een spons heeft Anna het verdriet van haar ouders opgezogen en daaruit haar wereld gebouwd – een poëtische, surrealistische wereld.

jij zei dat wij het waren
wij twee, hij en ik
als visjes samen in je buik
maar toen-

Als de situatie op de verjaardag bijna uit de hand loopt, lijkt de familie te begrijpen dat ze zich weer tot het leven moet wenden.

Met sterke en theatrale beelden vertelt Annet het verhaal van Anna en haar familie. De toeschouwer duikt in Anna’s droomwereld van verdriet en beleeft in een krachtige taal de surreële schoonheid en waarheid van deze wereld. Een bijzonder stuk dat aanzet tot een heel andere manier van denken én praten over verlies en verdriet.

TEAM

Regie Marieke Dijkwel Spel Ruth Bastiaensen, Arne Baeck en Silke Melis
Decor en kostuums Eva Jongen Regiebegeleiding Jo Roets
Schrijfbegeleiding Pauline Mol Fotografie Eva Jongen